Αγάπη που δεν είπα, φιλί που δεν έδωσα

Σε κοιτάω. 

Δεν έχει σημασία ποιος είναι δίπλα μου.

Πάντα εσένα θα κοιτάω.  

Όταν μου μιλάς. 

Και όταν δε μου μιλάς. 

Θα σε βλέπω όταν είσαι εδώ και όταν δεν είσαι, πάλι θα σε βλέπω. 

Όταν μιλάς θα σε ακούω, κι όταν θα είσαι σιωπηλός, θα ακούω όλα αυτά που ίσως φοβάσαι να πεις. 

Θα χαζεύω τα μαλλιά σου όταν τα χαϊδεύει απαλά ο αέρας.

Το χαμόγελο σου που μου θυμίζει ανοιξιάτικο δροσερό αεράκι. 

Ό,τι κι αν κάνεις, όπου κι αν είσαι,

θα κλέβεις πάλι την ματιά μου. 

Σε βλέπω, σε νιώθω, ακόμα και όταν δεν είσαι εδώ. 

Οι σκέψεις μου χορεύουν με το άρωμα σου. 

Τα δάκρυά μου, κουλουριασμένα κοιμούνται, τις κρύες νύχτες, μαζί με τις αναμνήσεις που ποτέ δεν αποκτήσαμε. 

Οι χειμώνες και τα καλοκαίρια μοιάζουν τόσο παγωμένα χωρίς εσένα. 

Νύχτες κρύες με βρίσκουν, και η μόνη ζεστασιά που νιώθω είναι τα δάκρυα αυτά που κυλάνε στα μάγουλά μου. 

Θα σε ψάχνω πάντα.

Εγώ, η καρδιά μου, το μυαλό μου, η ψυχή μου. 

Θέλω την ματιά σου να σκοντάψει πάνω μου.

Θέλω το γλυκό σου χάδι να ζεστάνει τα μάγουλά μου.

Τα δάχτυλα σου να μπλεχτούν στις μπερδεμένες μου μπούκλες και να ξεμπλέξουν τις σκέψεις μου. 

Κι αν όλα αυτά που νιώθω για σένα ήταν ποίημα, θα ήταν ένα τσαλακωμένο χαρτί με λέξεις που πέταξα στο πάτωμα..

Κι αν ήταν τραγούδι, θα έχανα τη κάθε νότα του. 

Και αν ήταν χορός ή μονοπάτι, θα έχανα όλα μου τα βήματα. 

Κι αν ήταν ζωγραφιά δε θα έβρισκα να ταιριάξω τα χρώματα. 

Κι αν ήταν λόγια δε θα είχα φωνή να στα πω