Βαγγέλης Ρεκούμης

@vag.os

Μέσα στις γιορτές των χριστουγέννων πήγαμε εκδρομή με τα ξαδέρφια μου στα Άνω Δολιανά Αρκαδίας. Φτάνοντας σε μια πλατεία αρχίσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες.

Ξαφνικά ακούμε έναν καλπασμό στον δρόμο κάτω από την πλατεία και βλέπουμε ένα άλογο να τρέχει. Ο δρόμος αυτός ανεβαίνει και καταλήγει μετά από λίγο στην πλατεία που βρισκόμαστε. Το άλογο φτάνει προς τα εμάς και τρέχει καταπάνω μου! 

Από το διπλανό καφενείο βγαίνει ο ιδιοκτήτης του. Μας είπε ότι την λένε Στέλλα, ότι είναι πολύ φιλική και όλοι οι επισκέπτες του χωριού σταματούν να την χαϊδέψουν.

Δίπλα της ήταν ένας σκύλος, ο οποίος ζήλευε τη Στέλλα που έπαιρνε όλη την προσοχή και γάβγιζε μέχρι κάποιος να του δώσει σημασία.

Άρχισα να την βγάζω φωτογραφίες. Της έλεγα να έρθει προς το φως για να βγουν καλύτερες. 

Μία κοπέλα με είδε και με ρώτησε αν είναι δικό μου το άλογο, μιας και πήγαινα τόσο κοντά για τις φωτογραφίες.

Η Στέλλα αλληλεπιδρούσε με το περιβάλλον της. Έτρωγε από το δέντρο της πλατείας, κοιτούσε τον εαυτό της στα παράθυρα των αυτοκινήτων και μετά τα έγλειφε.

Καθίσαμε στο διπλανό καφενείο. Η Στέλλα έκανε βόλτες εκεί γύρω. Φεύγοντας, μας έδωσαν να την ταΐσουμε και από τότε δεν σταματούσε να μας ακολουθεί. Μας πήγε μέχρι τα αυτοκίνητα.

Εν τέλει ο ιδιοκτήτης της ήρθε και την πήρε και μπορέσαμε να φύγουμε. 

Τι σχέση έχει με το θέμα της έκθεσης:

Το θέμα της έκθεσής μας είναι φύση και αστικό τοπίο. Κι εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα το μεταφορικό μέσο της φύσης να γλείφει το μεταφορικό μέσο του αστικού τοπίου.