Στράτος Πολίτης

@streeetos

Παρέα σε ανοιχτό φεστιβάλ μπύρας στην Γερμανία, Μάιος 2024

Βρισκόμουν στο Erasmus, σε μια περίοδο που τα είχα εμφανώς χαμένα και προσπαθούσα να βρω το παραμικρό πάτημα σε μία νέα ζωή που όλα γύρω μου είχαν αλλάξει. Νέο σπίτι, νέα σχολή, νέα πόλη, νέοι άνθρωποι, νέα αστικά, νέα γλώσσα. Η καθημερινότητα έτρεχε πιο γρήγορα από όσο μπορούσα να επεξεργαστώ όλα αυτά τα νέα πράγματα κι έτσι πάντα ήμουν με μισή ανάσα.

Κάποιοι νέοι φίλοι με τράβηξαν σε ένα φεστιβάλ μπύρας στην πόλη που σπούδαζα, στο οποίο, κάπου ανάμεσα στο πιοτί, το φαΐ και τον χορό είδα αυτή την παρέα πάνω σε ένα τραπέζι πικνίκ να τραγουδάει ένα από τα παραδοσιακά βαυαρικά τραγούδια που έπαιζε στα ηχεία. Εκείνη την στιγμή δεν σκέφτηκα γιατί έβγαλα την φωτογραφία, τι με τράβηξε στην παρέα και είπα “ας το βγάλω αυτό”, και απλά συνέχισα το πιοτί, το φαΐ και τον χορό.

Το Erasmus έληξε μετά από το πιο γρήγορο τετράμηνο έβερ και πάνω που είχα βρει πια τα πατήματα που έψαχνα, μου τα έπαιρναν πίσω με την βία. Μήνες μετά, σκρολάροντας στο άλμπουμ με τις άπειρες φωτογραφίες από το τετράμηνο αυτό, έπεσα πάνω σε αυτήν εδώ και συνειδητοποίησα επιτέλους γιατί την έβγαλα. Γιατί έψαχνα αυτό που σου δίνει μια παρέα: ασφάλεια να είσαι ο εαυτός σου, να εκφράζεσαι, να δοκιμάζεις, να μοιράζεσαι, να δίνεις και να παίρνεις, ξέροντας μέσα σου ότι είναι οκέι, ότι δεν θα κριθείς, ότι ο αυθορμητισμός σου και η άγνοιά σου για τον συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο γύρω σου όχι απλά γίνονται ανεκτά, αλλά επιβραβεύονται ως συνεισφορά στην παρέα.

Και στο τέλος της μέρας για αυτό κάνουμε παρέες και για αυτό οι παρέες που κάνουμε μας κάνουν να νιώθουμε τόσο ωραία. Σε σημείο που τις επιδιώκουμε ενεργά φτιάχνοντας ομαδικές στο Messenger, βγαίνοντας για καφέ, βλέποντας ταινία με 4 διαφορετικές γεύσεις πατατάκια στο τραπέζι, και, καλή ώρα, οργανώνοντας ολόκληρα φεστιβάλ μπύρας για να δώσουμε σε όλους την ευκαιρία να μαζευτούν με την παρέα τους και να περάσουν όμορφα. Οι άνθρωποι εγγενώς και αυθόρμητα, από την απαρχή της κοινωνίας, σε όλες τις γωνιές της γης, μαζευόμαστε παρέα. Διαμορφώνουμε κάθε λογής χώρο γύρω μας, ψηφιακό και φυσικό, για να φιλοξενήσει την κοινή συμμετοχή. Η πανέμορφη και καταπράσινη επαρχία της Βαυαρίας είναι ένα παράδειγμα τέτοιου χώρου σύνδεσης, και τελικά κατέληξε να μην φιλοξενεί μόνο αυτή την τυχαία παρέα Γερμανών, αλλά και εμένα τον ίδιο, με τους -τότε φρέσκους- φίλους μου, με τους οποίους τώρα κοιτάζουμε τα άλμπουμ μας και αναπολούμε τις τότε κοινές ζωές μας.