Είχε πει στον εαυτό της ότι δεν θα γινόταν το στερεότυπο, αλλά αυτό ήταν το δεύτερο κουτί οικογενειακού παγωτού που άνοιγε σε τρεις μέρες, κάτω από μια κουβέρτα, μπροστά σε μια τηλεόραση. Είχε πει στη δουλειά ότι ήταν άρρωστη - πυρετός, εμετοί, χάλια - την Δευτέρα και το ψέμα είχε τραβήξει μέχρι σήμερα, Τετάρτη. Θα τα κατάφερνε, δεν θα έβλεπε άνθρωπο για πέντε ημέρες.
Κοίταξε προς το κρεβάτι - κολλημένο στον καναπέ, ώστε να σχηματίζουν ορθή γωνία κι απέναντι από τον καναπέ κρεμασμένη η τηλεόραση. Το τηλεκοντρόλ ήταν εκεί και τα «Φιλαράκια» έπρεπε να συνεχίσουν, είχαν περάσει πολλά επεισόδια που μπήκαν το ένα μετά το άλλο και το νέτφλιξ έβγαλε τη συνηθισμένη του ερώτηση “Are you still watching?”
«Δεν έχω και τίποτα καλύτερο να κάνω» απάντησε μόνη της και σηκώθηκε, βρίζοντας, να πάρει το τηλεκοντρόλ. Όσο κι αν έλεγε ότι άλλα πράγματα την καθορίζουν, η δουλειά, οι φίλοι και οι φίλες, τα φυτά που φροντίζει, το σεξ ήταν αυτό που της έλειπε περισσότερο. Κι ήταν πολύ νωρίς για να κατεβάσει dating apps.
Προτού κάτσει ξανά στον καναπέ, έπεσε το μάτι της στο έπιπλο κάτω από την τηλεόραση. Είδε ένα κουτί προφυλακτικά, ξεχασμένο δίπλα σε σημειώσεις, πεταμένα βιβλία και κάτι κεριά. Σηκώθηκε ξανά, τα άρπαξε, μπήκε στην κουζίνα και τα πέταξε.
Το μυαλό της σαν να της παίζει παιχνίδια, κοίταξε τις κούπες που άφηνε επίτηδες στον πάγκο, στη σειρά, γιατί τις είχαν πάρει από την Πολωνία, φτιάχνονταν με ένα περίεργο ρωσικό υλικό, δεν θυμόταν το όνομά του. Κρατήθηκε πολύ να μην τις σπάσει έτσι όπως έκλαιγε και τις μάζευε και τις έχωνε στο τελευταίο συρτάρι, να μην βλέπει, να μην θυμάται.
Έκλεισε την τηλεόραση, έσβησε τα φώτα, έψαξε με τα χέρια πού ξεκινάει το κρεβάτι, χτύπησε το πόδι της στο πόδι του κρεβατιού, έχασε ισορροπία, έπεσε κάτω. Ξύπνησε από το φως που είχε γεμίσει το δωμάτιο - είχε ξημερώσει, δεν είχε κλείσει παντζούρια, πού βρίσκεται; Το παγωτό είχε λιώσει κι είχε στάξει στον καναπέ, το νέτφλιξ ακόμα ρωτούσε “Are you still watching?”
Σηκώθηκε, πήγε στην τουαλέτα, κατούρησε, έπλυνε δόντια, πρόσωπο, γύρισε στο δωμάτιο, πήρε το παγωτό στην κουζίνα να το πετάξει, γύρισε στο δωμάτιο, καθάρισε όσο καλύτερα μπορούσε τον καναπέ με μωρομάντηλα, τα πήρε στην κουζίνα, τα πέταξε, γύρισε στο δωμάτιο, πήρε το τηλεκοντρόλ απ’ το κρεβάτι, κάθισε στον καναπέ, σκεπάστηκε με την κουβέρτα και πάτησε το play.
Συνειδητοποίησε ότι δεν είχε τίποτα μπροστά της να τρώει.
Σκατά.
