Ρώμη

Έχεις πέσει στο κρεβάτι και οι σκέψεις για άλλη μια φορά σε κυριεύουν. Δεν είναι η ώρα να κάνεις σχέδια για την επόμενη μέρα, ούτε να αναρωτηθείς γιατί δεν πέτυχε το γλυκό που έφτιαξες. Σκέφτεσαι μόνο το πώς και γιατί έφτασες εδώ που είσαι τώρα. Φυσικά δεν μιλάω για το ότι ξάπλωσες επειδή ήθελες να κοιμηθείς, αλλά για το ότι μετακόμισες σε αυτήν την πόλη για να αλλάξεις σελίδα στην ζωή σου, παρόλο που ήξερες ότι δεν θα σε οδηγήσει σε κάτι καλύτερο από πριν. 

Δεν έγινε έτσι. 

Γιατί αν ήξερες, δεν θα έπαιρνες το ρίσκο να χάσεις την ήδη βολεμενη σου ζωή. 

Ήταν λάθος η κρίση σου; Ή απλά δεν είχες ψαχτει σωστά; Εκείνη θα ήξερε. Έτσι κι αλλιώς, δεν την ερωτεύτηκες μόνο για την ομορφιά της αλλά και για την οπτική της για τον κόσμο. Μπορεί τελικά να μην δούλεψε η προσέγγισή σου, αλλά τουλάχιστον προσπάθησες, γιατί και οι δύο ποθούσατε ο ένας τον άλλον το ίδιο.

Δεν έγινε έτσι.

Γιατί αν γνώριζες πόσο ερωτευμένη ήταν μαζί σου, θα πήγαινες να της μιλήσεις και να την κάνεις να καταλάβει τι σήμαινε για εσένα. Όχι ότι είσαι τόσο θαρραλέος για να το έκανες όντως. 

Φοβάσαι να κριθείς; Φοβάσαι να είσαι ειλικρινής; Πρέπει να έχεις πίστη στους άλλους για να κάνεις το βήμα που χρειάζεται για να προχωρήσεις. Όχι πάντα βέβαια. Μην ξεχνάς εκείνον τον συμμαθητή σου που σε μαχαίρωσε πισώπλατα και κατέληξες να συγκρουστείς με το υπόλοιπο τμήμα. Ευτυχώς είχες μάθει από τα λάθη σου και δεν του εκμυστηρεύτηκες για ποιον λόγο ο κοινός σας φίλος ήταν σιωπηλός. 

Δεν έγινε έτσι. 

Γιατί τον εμπιστεύτηκες. Γιατί πίστεψες ότι είχε μετανιώσει για τις πράξεις του, αλλά στο τέλος ο φίλος σας έκοψε επαφές μαζί σου. Ήλπιζες ότι όντως έχει αλλάξει. Ήθελες να έχεις πίστη. Ίσως από τότε να είσαι τόσο κλειστός. Όλο και περισσότερες αναμνήσεις επιστρέφουν στο μυαλό σου. Περισσότερες λάθος αποφάσεις, περισσότερες άγνοιες και στο κέντρο ένα νόμισμα που κουβαλάει μια ευχή, η οποία αν πέσει στο συντριβάνι θα σε γυρίσει πίσω, να αλλάξεις όλα αυτά που σε οδήγησαν σε αυτό το στρώμα που συνέχεια βαραίνει. 

Γιατί πλέον θα ξέρεις και δεν θα σφάλλεις. 

Μένεις όμως μόνο στην ελπίδα και στην ευχή. Πουθενά όμως δεν υπάρχει η σκέψη ότι έχεις μετανιώσει.

Γιατί αν δεν έσφαλες, δεν θα ήξερες. 

Άραγε από εδώ και πέρα θα πετάξεις κι άλλα νομίσματα; Ή θα ελαφρύνεις το στρώμα;

Artwork: Χρήστος Ξανθόπουλος