Χειμερία Νάρκη

Χειμώνας είναι εποχή που οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά

Εγώ ταυτίζομαι με την απάντηση της φύσης στην αλλαγή αυτή

Η αλλαγή στα χρώματα των φύλλων 

Η αλλαγή στους ρυθμούς της καρδιάς μου

Ο αέρας παίρνει τα νεκρά φύλλα μακριά 

Μια ψυχρή νότα αγγίζει τα λεπτά αγγεία της καρδιάς μου

Παλεύω να την αφήσω να με διαπεράσει όμως αυτή επιμένει 

Επιμένει όπως ο κορμός του δέντρου να μην καεί σε κάποιο τζάκι 

και να προλάβει να νιώσει την γλυκή ζεστασιά της άνοιξης

Ένας δυνατός άνεμος όμως μου υπενθυμίζει το Τώρα 

το οποίο μοιάζει να χάνεται όλο και πιο γρήγορα

όπως η θερμότητα χάνεται από το σώμα μου 

και σαν φύλλα που πέφτουν από κάποια αμυγδαλιά 

έτσι και εγώ βυθίζομαι ολοένα και βαθύτερα

ολοένα γρηγορότερα

εκεί που ανήκω, 

εκεί που δεν με αγγίζει τίποτα

ούτε οι ψυχροί άνθρωποι

ούτε οι σκέψεις μου

κανείς 

Επιστρέφω από όπου προήλθα,

στην κρύα αγκαλιά που προσφέρει το χώμα 

είναι πλέον η μοναδική μου καταφυγή 

αφού δεν υπάρχει κάποιος κορμός να στηριχτώ 

Και κάπως έτσι λεπτές νότες καυσόξυλων γεμίζουν τον αέρα 

Και κάποια οικογένεια απολαμβάνει μια ζεστασιά που εγώ δεν γνώρισα ποτέ

Artwork: Δημήτρης Τικταπανίδης