Το ημίδιπλο

Το κρεβάτι μου είναι ημίδιπλο 

Το κρεβάτι μου είναι για δύο πολύ ερωτευμένα άτομα 

γι’ αυτό δεν έπρεπε να πάρω ημίδιπλο 

δεν είναι μονό 

Στο μόνο θα κοιμόμουν με βαρύ πάπλωμα και μια ροζ κουβέρτα 

θα είχα δύο μαξιλάρια το ένα πάνω στο άλλο 

και ίσως είχα ένα τεράστιο μακρόστενο μαξιλάρι να παίρνω αγκαλιά και να προσποιούμαι ότι είσαι εσύ 

Και θα το έβαζα στη γωνία του δωματίου 

κάπου να μην πιάνει πολύ χώρο 

Και εγώ θα κοιμόμουν στη γωνία του κρεβατιού 

κάπου να μην πιάνω πολύ χώρο 

Και θα υπήρχες κι εσύ σε μια γωνιά του μυαλού μου 

κάπου να μην πιάνεις πολύ χώρο 

Στο διπλό θα κοιμόμασταν μαζί 

θα είχε δύο μαξιλάρια και δύο παπλώματα 

και θα πιάναμε ο καθένας από μια άκρη 

και στη μέση μια τάφρος 

ένα κενό 

Το κενό που μοιραζόμαστε αλλά ποτέ δεν θα γεμίσουμε ο ένας για τον άλλον 

Θα ήμασταν στις γωνιές του σύμπαντος μας αφήνοντας όλο το υπόλοιπο κρεβάτι 

αλλά κανένας από τους δύο δεν θα το εκμεταλλευόταν 

γιατί πάντα τέτοιοι ήμασταν 

Νομίζαμε ότι έτσι μας ταιριάζει 

έτσι μας αξίζει 

και εγώ είμαι στο ημίδιπλο 

μόνη μου 

Με αρκετό χώρο για να χωρέσεις 

αλλά χώρο που δεν θα διεκδικήσεις ποτέ 

δεν θα τολμήσεις να προσεγγίσεις 

κι εγώ θα δίνω απλόχερα αλλά ποτέ δυνατά 

πάντα ψιθυρίζοντας 

Και στο ημίδιπλο χωράει τέλεια η μοναξιά που με συνοδεύει 

και κοιμόμαστε παρέα 

εγώ και αυτή 

Αλλά θα προτιμούσα ίσως 

να κοιμόμουν μόνη

Artwork: Νάντια Σαμπατάκου