14

Είναι περίεργο 

Δεν σε γνώρισα ποτέ 

Η απουσία σου είναι αισθητή.

Με επισκέπτεσαι στον ύπνο μου

Δεν σε γνώρισα ποτέ.

Γνωρίζω όμως την ψυχή σου

Η παρουσία σου είναι αισθητή 

Αν αμφέβαλες ποτέ, δεν έχεις ξεχαστεί.

Έμεινες 14

Μεγάλωσα εγώ για εσένα 

Πώς ήταν ο μπαμπάς μας τότε;

Ακόμη μελαχρινός, δεν πρόλαβαν τα μαλλιά του να γκριζώσουν

Την επόμενη φορά που θα με επισκεφτείς περιέγραψε τον μου.

Το περίμενες να κάνει κι άλλη οικογένεια;

Άμα με γνώριζες, τι θα νόμιζες για μένα;

Θα ήμουν η μικρή σου αδερφή κι εσύ ο μεγάλος μου αδελφός

Και θα με πρόσεχες και θα σε θαύμαζα

Με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που σε θαυμάζω τώρα

Δεν σε γνώρισα ποτέ, αλλά μου λείπεις

Ζεις από τα αφηγήματα του πατέρα μου

Έχω ακούσει τόσα για σένα, είναι σαν να σε γνώρισα

Και οι αναμνήσεις που έζησα μαζί σου ήταν 

η κορνίζα σου στο σαλόνι, η φωτογραφία σου πάνω στο λευκό μάρμαρο

μαζί με όλα τα παιχνίδια που λάτρευες,

έζησες μόνο μέχρι τα 14.

Τώρα που έχω δικό μου σαλόνι δεν έχω την κορνίζα σου να χαζεύω

και η ανάμνηση από το μνήμα σου είναι θολή

Θυμάμαι μόνο ότι είχες ένα αθώο βλέμμα, μία ανατριχιαστική ομορφιά

Έφυγες μόλις 14, τώρα θα ήσουν 42.

Ίσως θα έπρεπε να είναι πιο εύκολο να αποδεχτώ την πραγματικότητα

Αλλά είναι σαν να σε γνωρίζω. Kαι παραμένεις ο μεγαλύτερος μου αδελφός 

Artwork: Ευτυχία Μαγκουνάκη