Μοναχοπαίδια

Music-calls

Μοναχοπαίδια-Ορέστης Ντάντος

Είναι χιπ-χοπ; Είναι παραδοσιακή μουσική; Είναι μπαλάντα; Είναι έπος; Είναι ροκ; Είναι έντεχνο; Είναι σύγχρονο ελληνικό τραγούδι; Είναι συγκινησιακό τραγούδι; Ναι και όχι. Αυτό που είναι σίγουρα, είναι ο τελευταίος δίσκος του Ορέστη Ντάντου.

«Αυτό λοιπόν για το παιδί στο παράθυρο που αναμετριέται συνεχώς με το μηδέν και το άπειρο» 

Το δικό μου παράθυρο λοιπόν απέναντι μου με κοιτάει όσο ακούω τον νέο δίσκο του Ορέστη Ντάντου ο οποίος κυκλοφόρησε στις 29 Νοεμβρίου. Ο έβδομος προσωπικός δίσκος του καλλιτέχνη, ίσως υπό κάποια έννοια ο πιο προσωπικός.  Ένα άλμπουμ χορταστικότατο με 19 κομμάτια που ολοκληρώνουν το μουσικό σύμπαν των μοναχοπαιδιών. Ένα ανοιχτό κάλεσμα σε κάθε είδους μοναχοπαίδια. Στα μοναχοπαίδια χωρίς αδέρφια, στα μοναχοπαίδια με αδέρφια, στα μοναχοπαίδια που αισθάνονται ότι δεν ανήκουν, στους «απόκληρους» της κοινωνίας. 

«Όλοι οι μόνοι σας ελάτε μαζί μου»

Ένα άλμπουμ γεμάτο αντιφάσεις. Παιδιά μοναχοπαίδια με αδέρφια, πεινασμένος έρωτας και απογοήτευση για την παροδικότητα του, μια παράκληση να πάμε πίσω χωρίς να κοιτάξουμε το παρελθόν, ένα σύμπαν στο οποίο όλα είναι πιθανά αλλά ο προορισμός σου είναι μονόδρομος, που όλοι είναι ξένοι και η μουσική η μόνη φίλη σου.  

«Ένας αδίστακτος διστακτικός, ο πιο αλαζόνας ντροπαλός, φρικιό και φυσιολογικός»

Ένας δίσκος χορταστικός, μια πρόκληση να πατήσεις μια παύση στην ζωή σου και ένα play στα ακουστικά σου για μια ώρα και να ακούσεις την αλήθεια του Ορέστη Ντάντου, να γίνεις μέρος της απόκλισης. 

«Θέλω μια θέση κενή να τους περάσει απέναντι η βάρκα μου»

Μια θέση κενή να μας χωρέσει όλους, να μας πάρει μια βάρκα (ίσως από αυτές που έχουν μέσα νερό και έρωτες). Από την τρέλα της αρχής, μια αρχή που διαδέχθηκε «χίλια χρόνια», και μια ζωή «κοκτίζερ», τον θαλασσοδαρμένο έρωτα μιας αφηρημένης Αρετούσας ντυμένη με τη φωνή της Μαρίνας Καστρινού, τη νοσταλγία του παρελθόντος και την ανυπομονησία για το μέλλον. Μια ζωή μονόδρομος αλλά με πολλά μονοπάτια, μια ζωή μέσα στη μουσική, με τον Μανώλη των παιδικών μας χρόνων στον οποίο δίνει φωνή ο Γιώργος Μουφλούζης, με γεννήσεις και θανάτους, με γέλιο και κλάμα, μέχρι την αθώωση, την λύτρωση, την κάθαρση.