16/12,
Σήμερα είναι τα γενέθλιά σου, μπαμπά!
Δεν θέλω να είναι και φέτος μίζερα σαν τα τελευταία χρόνια,
φέτος θέλω να πάμε έξω, εγώ, εσύ, και τα αδέρφια μου.
Θέλω να μας βγάλεις στα αγαπημένα σου μέρη.
Ίσως στον φίλο σου τον Λάκη, να φάμε ψάρια
ή στην αγαπημένη σου πιτσαρία για πίτσα και λευκό κρασί
να μας πεις ιστορίες από τα παλιά για σένα, τις πιο αστείες θέλω.
Για όταν ήσουν ένα μικρό παιδάκι στο χωριό,
για όταν ήσουν φαντάρος και είπες ψέματα ότι έχεις δίπλωμα οδήγησης και έκανες τον οδηγό του λοχαγού,
για τα χρόνια που κάνατε κάμπινγκ με την παρέα σου, ήμουν μικρή και δεν θυμάμαι πάρα πολλά από τότε,
τίποτα για τις παραξενιές της μαμάς, εσύ τα ξέρεις καλύτερα από εμάς,
ή τίποτα αστείο που έκανε ο αδερφός μου όταν ήταν μπέμπης,
τέτοια πράγματα θέλω απόψε.
Δεν θέλω άλλη μια χρονιά που δεν θα έχω πού να κρυφτώ.
Η αλήθεια είναι, μπαμπά, πως λυπάμαι πολύ που όλα αυτά είναι αδύνατο να γίνουν πλέον.
Νιώθω πως ήμουν πολύ μικρή,
και δεν ξέρω αν εκτίμησα αρκετά τα χρόνια που ήμασταν μαζί όσο εκτυλίσσονταν.
Ελπίζω να μην το ένιωσες κι εσύ, και να το νιώθω μόνο εγώ τώρα που μου λείπεις.
Μου λείπεις μπαμπά.
Λείπεις σε όλους μας.
Χρόνια πολλά.
