Ο Μάκης στα Φώτα

Ήρθε η ώρα να ακουστεί η ιστορία του Μάκη. Ο Μάκης ήταν -με μία ελπίδα ακόμη να είναι- μία χήνα. Την τελευταία και μοναδική φορά που είδα τον Μάκη συγκατοικούσε με τον άνθρωπο-κατοικίδιό του σε ένα αυτοκίνητο με ποιητικά σπασμένα τζάμια. Ο Μάκης και ο άνθρωπός του ανεχόντουσαν εξαιρετικά ο ένας τον άλλον, ο ένας βολεμένος στο κάθισμα και ο άλλος μέσα σε ένα χάρτινο κουτί. Ο Μάκης βέβαια είχε απαιτήσει αρκετές φορές να αλλάξουν θέσεις ή έστω να κάνουν μία τράμπα, αλλά για κάποιο λόγο ο άνθρωπός του ήταν πιο ισχυρογνώμων από τον ίδιο σε αυτό το θέμα. Βέβαια, ο Μάκης ήξερε πως αν ήθελε θα μπορούσε πολύ άνετα να μετακινηθεί στο κάθισμα και φυσικά θα το έκανε αν ήξερε να οδηγεί.

Όταν γνώρισα τον Μάκη είχε μόλις αλλάξει ο χρόνος. Σε εκείνα τα φώτα ο Μάκης ένιωθε ανανεωμένος με τις φτερούγες του έτοιμες να αγκαλιάσουν το νέο έτος, όπως κάθε χήνα που σέβεται τον εαυτό της. Είχε κουρνιάσει στην αγκαλιά του ανθρώπου του απολαμβάνοντας κάτω από τον χειμερινό ήλιο ένα μελομακάρονο. Περίμενε υπομονετικά την άφιξη του παπά, ώστε να δει ένα από τα αγαπημένα του έθιμα. Το πέταγμα του σταυρού, μία από τις ελάχιστες παραδόσεις που δεν αφορούν την σφαγή κάποιου ζώου.

Ο Μάκης κοιτούσε γύρω του, κάνοντας ότι δεν προσέχει τα κλεφτά βλέμματα του κόσμου ή τα υστερικά ενθουσιασμένα γέλια των αδερφών μου. Άλλωστε, δεν ήταν η πρώτη φορά που αποτελούσαν αντικείμενο συζήτησης. Του Μάκη του άρεσε να τον θαυμάζουν, χαιρόταν κιόλας εκείνη την στιγμή, καθώς πριν λίγο είχε κάνει το πρωινό του μπάνιο.

Βέβαια, δεν μπορούσε να αγνοήσει την υπερβολικά εύθυμη συμπεριφορά του ανθρώπου του. Ο Μάκης ένιωθε τα χέρια που τον κρατούσαν να τραντάζονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, σα να προσπαθούσε να κρατήσει τα γέλια του. Πριν όμως προλάβει να διαλευκάνει την κατάσταση, εμφανίστηκε ο παπάς. Ο Μάκης ενθουσιάστηκε τόσο που δεν πρόσεξε ότι η λαβή του ανθρώπου του άλλαξε.

Η τελετή δεν άργησε να ξεκινήσει και στιγμές αργότερα ο σταυρός έκανε ελεύθερη πτώση στο νερό. Μόνο που ξαφνικά ο Μάκης ένιωσε να απογειώνεται εξίσου. Όχι από την ανεπανάληπτη χαρά που του προσέφερε το θέαμα, αλλά επειδή ο άνθρωπός του τον είχε μόλις σουτάρει στα ανοικτά. Η αλήθεια είναι ότι ο Μάκης δεν έμαθε ποτέ να πετάει οπότε το τραγούδι ‘I believe I can fly’ που τώρα έπαιζε στο κεφάλι του ήταν μάλλον παράδοξο. Στην συνέχεια, ο Μάκης αφού συνήλθε από την ψυχρολουσία, άρχισε να κοπανάει το νερό προς τον άνθρωπό του, ο οποίος είχε επίσης βουτήξει στο λιμάνι.

Μπορεί ο Μάκης να μην το ξέρει, αλλά το βίντεο των φώτων του 2025 που κρατήσαμε ομόφωνα (πολύ σπάνιο φαινόμενο στην οικογένειά μου) δείχνει τον ίδιο στα χέρια του ανθρώπου του, στον αέρα, στο νερό και τέλος στο κεφάλι του ανθρώπου του.

Καλές γιορτές Μάκη, ελπίζω φέτος να πιάσεις τον σταυρό.