Singles και Singlονιστικοί vol.2
Το 2006 ήταν μια χρονιά που χάρισε πολλά αξέχαστα πράγματα στην ανθρωπότητα. Εκτός από τη γέννηση μου, και την κυκλοφορία της δεύτερης σεζόν της σειράς του mega “singles” (την οποία ομολογουμένως δεν έχω δει), εκδόθηκε και το Δεκεμβριανό τεύχος του «εναλλάξ» (περιοδικό-παππούς του Gum). Αυτή η τευχάρα περιείχε ένα άρθρο που συνοψίζει όλη την κουλτούρα των 00s και αφορά τους αιώνιους προβληματισμούς των νέων ανθρώπων σχετικά με τις σχέσεις.
Το άρθρο αυτό ονομαζόταν “Singles και Singlονιστικοί”, φανερά επηρεασμένο από την σειρά «Singles». Οι απόψεις της αρθρογράφου για τις σχέσεις και την εύρεση συντρόφου είναι το λιγότερο ενδιαφέρουσες. Το πρόβλημα που προσπάθησε να διερευνήσει τότε είναι το ίδιο επίκαιρο και σήμερα,ίσως όχι για όλους και ίσως όχι πάντα, αλλά σίγουρα η ερωτική ζωή ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένα σύνθετο ζήτημα.
Εννοείται πως δεν έχω απάντηση στην ερώτηση ‘Πως να βρω γκόμεν@;’ ή ‘Πως να αποκτήσω ερωτική ζωή’. Αν έχω κάτι είναι μάλλον περισσότερες απορίες επί του θέματος. Η αρθρογράφος τότε, ίσως με περισσότερες εμπειρίες από εμένα, είχε προτάσεις ως προς την εμφάνιση, το ντύσιμο, τις εξόδους που μπορείς να κάνεις για να δικτυωθείς , κυρίως πρακτικά πράγματα. Χρήσιμα και δεκτά όλα τους. Άρα τι πάει λάθος; Αν όλοι -ή τουλάχιστον αρκετοί από εμάς- εφαρμόζουμε τις classic πλέον τακτικές, γιατί είμαστε ακόμα μόνοι;
Ο νέος όρος που έχει εδραιωθεί στον ερωτικό τομέα είναι το situationship. Το situationship είναι το στάδιο ανάμεσα στη φάση του dating και της “official” σχέσης και για κάποιο λόγο τα τελευταία χρόνια καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χρόνο στο timeline μιας σχέσης. Τα όρια μιας τέτοιας «σχέσης» συνήθως είναι θολά έως ανύπαρκτα. Τα καλά νέα είναι ότι σε μια μη-οριοθετημένη σχέση είναι εύκολο να έχεις δίκιο (τουλάχιστον σύμφωνα με τη δική σου οπτική). Τα κακά νέα ότι είναι εξίσου εύκολο να έχει ο άλλος άδικο, και άρα να μείνεις απογοητευμένος από αυτόν, ή ακόμα χειρότερα να έχει ο άλλος δίκιο, και να μείνεις απογοητευμένος από τον εαυτό σου.
Πολλοί αποδίδουν την στροφή τους στα situationships στα commitment issues ή αλλιώς φόβο της δέσμευσης. Η λέξη «σχέση» κρύβει μια μονιμότητα την οποία πολλοί άνθρωποι αποστρέφονται ή ακόμα φοβούνται. Αυτό συνήθως προκύπτει από το γεγονός ότι η δέσμευση φέρνει ευθύνη και η ευθύνη είναι αυτή που προκαλεί φόβο. Φόβο ότι μπορεί να μην φανούμε αντάξιοι των ευθυνών αυτών, φόβο για το αντίκτυπο που έχουμε στο άλλο άτομο και τη συναισθηματική του κατάσταση, ακόμα και φόβο για το πόσο «καλοί» ή αρεστοί είμαστε.
Τα situationships συνδέονται άρρηκτα με ένα άλλο αιώνιο πρόβλημα των σχέσεων. Πολύ λίγες είναι οι φορές που σε μια σχέση οι δύο- ή και περισσότεροι άνθρωποι τρέφουν τα ίδια αισθήματα ο ένας για τον άλλον στην ίδια ποσότητα. Το σύνηθες είναι να υπάρχει έστω και μια ελαφριά ανισορροπία. Η τραμπάλα να γέρνει προς την μια άκρη. Οι άνθρωποι που θα λέγαμε ότι έχουν λιγότερο ενδιαφέρον για το άλλο άτομο σε μια σχέση θα μπορούσαμε να πούμε ότι επωφελούνται με έναν τρόπο από τα situationships. Δεν υπάρχουν ξεκάθαρες απαιτήσεις, άρα δεν υπάρχει και λόγος να απολογηθείς για το πόσο σου αρέσει ένας άλλος άνθρωπος.
Αντίστοιχα από την πλευρά του ανθρώπου που δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον για τη σχέση υπάρχει η συλλογιστική: «Καλύτερα να σε έχω λίγο παρά να μην σε έχω καθόλου». Δεν θα κρίνω τον συγκεκριμένο τρόπο σκέψης διότι βρίσκω τον εαυτό μου σύμφωνο με αυτόν. Πιστεύω ότι όντως είναι καλύτερο να ζήσεις μια εμπειρία, ακόμα και όχι και τόσο καλή, από το να μην την ζήσεις και δεδομένου ότι σου αρέσει ένα άτομο, θα έλεγα ότι είναι μάλλον ευχάριστο το να μπορείς να έχεις την οποιαδήποτε σχέση μαζί του. Εννοείται ότι όταν βρίσκεσαι σε αυτή τη θέση υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να πληγωθείς από μια σχέση στην οποία δεν μπήκες ποτέ και να θρηνήσεις ένα άτομο το οποίο ποτέ δεν ήταν πραγματικά αφοσιωμένο σε εσένα και μάλλον όσο εσύ βιώνεις την απώλεια μιας σχέσης αυτό έχει ήδη προχωρήσει.
Φυσικά δεν υπάρχει λόγος να δαιμονοποιούμε τα situationships τη στιγμή που λειτουργούν για πολλούς ανθρώπους. Είναι πράγματι ένας τρόπος να αποκτήσεις νέες εμπειρίες χωρίς να βάλεις τον εαυτό σε μια θέση να πάρει μεγάλες αποφάσεις αν δεν είσαι έτοιμος για κάτι τέτοιο. Πολλές φορές στις σχέσεις είναι καλύτερο να πηγαίνουμε τα πράγματα σιγά-σιγά παίρνοντας το χρόνο μας να γνωρίσουμε το άλλο άτομο περισσότερο πριν δεσμευτούμε μαζί του.
Artwork: Νάντια Σαμπατάκου
Διαβάζετε το αρχικό άρθρο-έμπνευση από το εναλλάξ κλικάροντας εδώ
